Oproep binnen PvdAGL over steun aan gewapende strijd is ongekend

In de tijd dat de Commissie voor de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (CIVD) nog bestond uit álle fractievoorzitters van de Tweede Kamer, ontstond enige onrust toen kersvers DENK-voorman Tunahan Kuzu dreigde tot dit gezelschap toe te treden. Gevreesd werd dat de lange arm van Ankara daarmee tot in de Commissie Stiekem, zoals de CIVD ook wel wordt genoemd, zou kunnen reiken. Het probleem loste zichzelf op: Kuzu wilde naar eigen zeggen sowieso niet bij de club: “Wat de burger niet mag weten, dat hoeven wij ook niet te weten.” De Kamer nam bovendien het zekere voor het onzekere en besloot dat vanaf 2017 alleen de fractievoorzitters van de vijf grootste partijen deel mogen uitmaken van het beraad waar staatsgeheime informatie wordt besproken. Sinds de verkiezingen van 2023 schuift ook PvdAGroenLinks-leider Frans Timmermans bij dit conclaaf aan.

Kort na het Hamaspogrom in Israël wist Timmermans het extremistische deel van zijn partij in bedwang te houden en veroordeelde hij de aanslagen ronduit, Moslimbroedermol Kauthar Bouchallikht zag bovendien af van haar nieuwe plek op de kieslijst. Dat had de kersverse PvdAGL-leider goed gedaan. Een half jaar later leek Timmermans zijn greep op de radicalen te verliezen. Met Statenleden die zich bedienden van antisemitische hondenfluitjes en een oproep tot intifada bleek de Jodenhaat binnen delen van zijn partij geïnstitutionaliseerd. Inmiddels wekt de dompteur van het Fusiecircus de indruk zich aan de kant van de wilde dieren te scharen.

Een week geleden zei Timmermans in een EO-programma van Tijs van den Brink dat Israël moedwillig vrouwen en kinderen doodt. Ook verspreidde hij in Dit is Tijs desinformatie over het aantal burgerslachtoffers in Gaza. Al enige tijd gaat het getal van 50.000 slachtoffers rond, een rekensom afkomstig van Hamas dat zélf zegt dat daarin ook de tienduizenden uitgeschakelde strijders van de terreurorganisatie zijn meegeteld. In de Tweede Kamer bediende VOLT-voorman Laurens Dassen zich vorige maand van dezelfde rekenkundige truc als Timmermans wat leidde tot een felle botsing met Eric van der Burg (VVD).

Mits er geen homo’s van de meldkamer worden gegooid

*PLOINK* Een mail van het kabinet afgelopen woensdag rond 15.00 uur. Minister van Justitie en Veiligheid David van Weel (VVD) heeft een verbod op het dragen door boa’s van hoofddoeken, keppeltjes, tulbanden, kruisjes en wat dies meer zij naar de Raad van State gestuurd. Net zoals bij de politie is het dragen van zichtbare uitingen van godsdienst of levensovertuiging straks niet meer toegestaan (dat rauwe onheilspellende gegrom wat u nu in de verte hoort is geen Tiger-tank die komt aanrollen maar de door Femke Halsema aangemoedigde rechtszaken). Kijk, dat is nou eens daadkracht van dit zogenaamde meest rechtse kabinet óóit! Helaas, niets is minder waar.

Want létterlijk op het moment dat de mail verstuurd wordt, zegt Van Weel in de plenaire zaal van de Tweede Kamer dat hij niet van plan is om de politie te verbieden iftars te organiseren. “Het organiseren van bijeenkomsten in het teken van betekenisvolle dagen, daar zit voor mij het probleem niet. Dat is echt qua invulling aan de korpschef. Dat zou moeten kunnen.”

Even daarvoor hebben SGP’er Diederik van Dijk en Joost Eerdmans (JA21) in een motie het kabinet verzocht te zorgen dat de politie geen iftars meer organiseert of faciliteert.  Aanleiding was een incident tijdens een ramadanhap ín een Amsterdams politiebureau. Dat van Basisteam Oost aan de Linnaeusstraat 111 om precies te zijn, op enkele meters van de plek waar Theo van Gogh door een moslimterrorist werd afgeslacht. De politie had niet alleen de iftar georganiseerd, een agent in uniform ging zelfs voor in islamitisch gebed. Een en ander had in april tot parlementaire ophef geleid. VVD’ster Ingrid Michon-Derkzen sprak zich namelijk in weerwil van haar eigen minister uit tégen door de politie georganiseerde iftars.

Marjolein Faber snapt wél hoe demonstratierecht werkt

Het kabinet boog zich vrijdag in het Catshuis over de Pride-mars in het Hongaarse
Boedapest. De letterbakparade moet zaterdag 28 juni plaatsvinden, de regering van Viktor Orbán verbood het evenement al in maart, maar de organisatie en de burgemeester van de Hongaarse hoofdstad houden voet bij stuk. Een dag eerder steunde een Kamermeerderheid (incluis de coalitie minus PVV) een motie van Marieke Koekkoek (VOLT) en Thom van Campen (VVD) om het kabinet te dwingen een afvaardiging te sturen om mee te lopen door de straten van Boedapest.

VVD’er Van Campen had pikant genoeg niet bij zijn eigen smaldeel in het kabinet gepeild hoe de regenboogvlag erbij hangt. Vicepremier Sophie Hermans (zelf onderdeel van de LHBT-alfabetsoep, gefactcheckt door het gerenommeerde current affairs magazine Ditjes & Datjes van Sjuul Paradijs, dus het is waar) staat in ieder geval niet te springen om naar Boedapest af te reizen. Ze wil eerst afwachten hoe de kwestie zich in Hongarije ontspint “en dan de vorm bepalen waarin we uitstralen wat voor ons belangrijk is.” Partijgenoot en minister van Financiën Eelco Heinen is ook niet enthousiast: “Ik ben in de eerste plaats minister, geen activist.”

VOLT-voorman Laurens Dassen was ondertussen donderdag na de stemming over de motie al driftig nepnieuws aan het verspreiden. Op Bluesky schreef hij: “Het kabinet gaat naar de Hongaarse Pride!” Dassen bedient zich vaker van misinformatie. Vorig jaar sneed de fractievoorzitter zichzelf in de vingers door niemand minder dan Vladimir Poetin woorden in de mond te leggen over een inval in West-Europa. Er zijn 1000 redenen waarom de gestoorde Russische dictator niet deugt, maar de VOLT’er besloot de 1001ste er zelf bij te verzinnen. Uiteindelijk ontplofte dit gefabuleer van Dassen in zijn eigen gezicht.

Het kwaadaardige broertje van D66 speelt een hoofdrol in dit Hongaarse dossier. In maart wist VOLT de voorzitter van de Kamercommissie Europese Zaken - Caroline van der Plas (BBB) - zover te krijgen een door een VOLT-beleidsmedewerker gedicteerde protestbrief naar de Hongaarse regering te sturen. Deze donderdag waarschuwde Van der Plas de Hongaarse regering, ook namens de parlementen van Denemarken, Frankrijk, Letland, Luxemburg en Polen, nogmaals per post. 

En nu ligt die aangenomen motie dus op tafel. Minister-president Dick Schoof concludeerde vrijdag tijdens zijn wekelijkse persconferentie dat het hoe dan ook te vroeg is voor welke kabinetsreactie dan ook. De Hongaarse Pride-organisatoren hebben nog niet eens een vergunning aangevraagd voor het evenement dus er is ook nog niets verboden, zei hij. Het lijkt Schoof daarom onverstandig als Nederland nu door dat delicate proces gaat marcheren. Verstandig, maar de premier gaat net zoals de rest van zijn kabinet voorbij aan een essentieel punt.

Je kan mensen namelijk niet verplichten mee te lopen in een demonstratie. Het staat Laurens Dassen vrij zélf een Pride te organiseren in bijvoorbeeld de Schilderswijk, Kanaleneiland of Gaza. Maar ministers – of wie dan ook – dwingen om mee te marcheren, getuigt van totalitair gedachtengoed van het roomblanke rich-kidvriendenclubje VOLT en een schoffering van het universele demonstratierecht. Dat überhaupt niemand in Kamer of kabinet VOLT wijst op hun fascistoïde redenering, is zorgelijk.

Alleen minister van Asiel Marjolein Faber (PVV) had vrijdag een scherp oog voor dit rechtstatelijke aspect. Tegen de bij het Catshuis verzamelde pers zei ze terecht: “Laat ze lekker zelf maar gaan in de Tweede Kamer.”

Mooi dat Richard de Mos deze historische fout gaat rechtzetten

Reeds in de tijd van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden vonden de overige steden en zes gewesten die dominante Amsterdammers maar een stel drammende arrogante eikels. Dat was een van de redenen om destijds de Staten-Generaal in Den Haag te vestigen en het regeringscentrum was geboren. Dat ging honderden jaren goed, op wat door deep statende Oranjes georkestreerde onthoofdingen, lynchpartijen en een Rampjaar na.

Vervolgens kwamen de Fransen en nadat de mild collaborerende raadspensionaris Rutger Jan Schimmelpenninck door Parijs was gewipt, benoemde l'Empereur zijn jongere broer Lodewijk Napoleon tot koning - en daar begon het gedonder. Die laatste hield het niet uit in de Haagse kou en Hofvijvertreurigheid, en vestigde zich na een uitstapje naar Utrecht uiteindelijk in Amsterdam. Mokum begon zich vanaf dat moment als hoofdstad te gedragen. Later liet Willem I zich er inhuldigen, en in 1983 werd zwart op wit in de Grondwet vastgelegd dat 020 de hoofdstad is. Nu voegt Richard de Mos eigenhandig zijn naam toe aan de kroniek van deze hoofdstedelijke geschiedenis.

De voorman van Hart voor Den Haag is namelijk van plan deze historische vergissing te gaan rechtzetten. In een INITIATIEFSVOORSTEL (PDF) roept hij de gemeente Den Haag op om een gerichte, serieuze, intensieve en duurzame lobby te voeren richting de regering, de Eerste en Tweede Kamer en de Raad van State met als einddoel Den Haag tot de nieuwe hoofdstad van Nederland te maken.

Goede vrienden vertellen elkaar de waarheid

Een ogenschijnlijke koerswijziging in het Israëlbeleid deze week. “De situatie in de Gazastrook is echt catastrofaal. Wordt nu erger. Ik trek hiermee een streep in het zand. Ik wil nu een duidelijk signaal geven”, zei minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp (NSC) woensdag in de marge van een Europese top in Warschau tegen de pers. Waar de zich aan Charles de Gaulle spiegelende verticaal uitgedaagde bewindsman verschijnt, zijn de ik’s en mij’s nooit ver weg.

Gedoe ook niet: PVV-leider Geert Wilders reageerde getergd op Twitter. Hij verwijt Veldkamp zich te scharen in het kamp van de anti-Israël demonstranten en vroeg zich geïnformeerd af of het hele kabinet wel op de hoogte was van de koerswijziging van het Israëlbeleid.

Dick Schoof moest vrijdag tijdens zijn wekelijkse persconferentie – nadat hij in de ministerraad op het Catshuis alle neuzen dezelfde kant op had gekregen – toegeven dat het aan dat laatste schortte: niet iedereen was op de hoogte geweest van de koerswijziging. Hij lieve zoete Dickte in Nieuwspoort “Ik heb begrepen dat minister Veldkamp ook beterschap heeft beloofd. En dat hij ook zich goed realiseert dat hij iedereen goed moet informeren op dit gevoelige thema.” Gelul natuurlijk, Schoof heeft er een handje van zijn kabinet selectief te informeren.

Kortwieken Coördinator tegen Discriminatie en Racisme gaf laatste duwtje

Timing is alles. Op vrijdag 25 april besluit de ministerraad het instituut Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme (NCDR) te verlengen tot en met 2029. Minister van Binnenlandse Zaken Judith Uitermark (NSC) had de zaak die dinsdag 22 april al voorgekookt in de Raad Bestuur en Justitie, de onderraad met daarin 12 ministers, staatssecretarissen en minister-president Dick Schoof.

Daar werd besloten dat de NCDR het derde Nationaal Programma tegen Discriminatie en Racisme - op deze foto overhandigt Coördinator Rabin Baldewsingh (PvdAGroenLinks) een eerder exemplaar aan toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Hugo de Jonge (CDA) - mag blijven helpen ontwikkelen maar zijn rol vanaf nu ‘meer adviserend te maken’. De bewindspersonen willen dat het glashelder is dat het kabinet degene is die het beleid vaststelt en niet de NCDR van dienst. Kortom: het kabinet kortwiekt de regeringscommissaris.

Op de website van de NCDR valt echter niets te lezen over de verlenging van het instituut; het laatste bericht is van woensdag 23 april. Er is meer aan de hand met de site. Kort voor de eerste Algemene Beschouwingen van het kabinet Schoof vorig jaar september, begint Baldewsingh plotseling felle columns tegen het kabinetsbeleid te publiceren. Iets wat hij de drie jaar daarvoor nooit had gedaan, tot dan toe worden er slechts persberichten gepubliceerd. In maart verschijnen er een anoniem pamflet over transgenders en interviews met activiste Gloria Wekker en dagblad Trouw’s beroepsmoslima Emine Uğur. Baldewsingh’s laatste column is van 22 april – de dag dat de onderraad besluit zijn rol te kortwieken – en gaat over het flutonderzoek In maart naar moslimdiscriminatie. De regeringscommissaris neemt het echter wél serieus en concludeert dat de politiek een miljoen moslims in de kou laat staan en rept voor het eerst over een oorlog tegen moslims.

Van vierde macht naar schaduwmacht

Bovenstaande reactie van minister van Asiel en Migratie Marjolein Faber (PVV) is zeker geestig. Ze reageerde donderdag tijdens een asieldebat kort op de advertentie in Trouw die ochtend. Ruim 40 ambtenaren van haar ministerie, waarvan enkelen bij naam, hadden de annonce in het dagblad geplaatst om het vuurtje van Lintjesgate - dat al weken eerder was gedoofd - weer op te poken. Bezijden de goeie grap over de veilige werkomgeving op haar ministerie hield Faber zich op de vlakte en met reden: ze werd op listige wijze door haar ambtenaren getrolld.

Tijd voor herstel

De Eik van Enschede dan toch geveld, de onderhandelingen over de voorjaarsnota het laatste duwtje. De slotetappe duurde zelfs 25 uur. Mooiste anekdote uit een van de ontelbare reconstructies van afgelopen week: het NSC-smaldeel trok zich voor overleg meermaals terug op de werkkamer van staatssecretaris van Financiën en partijgenoot Tjebbe van Oostenbruggen. Een ambtenaar die net een technische toelichting over een agendaonderwerp voor het gezelschap had gegeven, schrok toen hij een diepe zucht hoorde maar geen van de aanwezigen hem zag slaken. Het geluid bleek uit het zwarte scherm aan de muur te komen; een permanente Zoom-call met Pieter Omtzigt in Enschede.

De laatste politieke jaren van Omtzigt gaan ondanks een historische overwinning van 20 zetels de boeken in als een treinramp in slow motion. Na de val van het laatste kabinet Rutte duurde alles wat Omtzigt deed eindeloos: begon hij wel of niet een eigen partij of sloot hij zich bij een andere aan. Toen het zover was werd er getwijfeld en geweifeld over het – mocht het zover komen – premierschap, de gehele formatie, pre- en post, duurden een eeuwigheid. Eigenlijk wilde hij niet meedoen maar nee zeggen was ook geen optie. En dan moesten de na- en voorjaarsonderhandelingen nog komen. En de twee opgestapte staatssecretarissen en het dito duo rebellerende Kamerleden. En dat alles met een kabinet dat zich wekelijks van rel naar rel sleept.

Dat de NSC-leider met zijn eveneens voortslepende burn-out zolang overeind is gebleven, is bewonderenswaardig. Want de hoeveelheid shit die Omtzigt over zich heen heeft gehad, is ongekend. Achter de functie elders-affaire bleek de aan geheugenverlies lijdende minister-president te zitten. In zijn CDA-tijd werd Omtzigt door krachten binnen zijn eigen partij tegengewerkt (BOMTZIGT!), zie ook de zeer kwestieuze leiderschapsverkiezingen waarin zijn eigen vrouw werd bedankt voor haar ‘stem op Hugo de Jonge’. Het is ironisch dat in de week van Omtzigts vertrek het CDA na gedegen onderzoek wéér uit de bus komt als meest onfatsoenlijke partij van het land.

Maar i.t.t. PVV, VVD en BBB denkt David van Weel daar anders over

Excuus voor de grijsgedraaide XR-plaat in deze rubriek (de laatste keer in Bassie’s Discohoek voelt als gisteren) maar het is aan de schimmige platenboer David van Weel te danken dat de schijf nu weer op de roze pick-up ligt. De vermeende VVD’er beantwoordde vrijdag aan het eind van de middag meerdere setjes Kamervragen over dit GS-artikel van afgelopen week: XR kondigt aanvallen met boterzuur aan, gemeente Eindhoven laat het begaan; geeft ondernemers tips over ventilatie en EHBO. Vragenstellers waren PVV, VVD en BBB.

In de beantwoording van de zorgen van PVV en BBB eet Van Weel van twee walletjes. Natuurlijk keurt de bewindsman acties met boterzuur ‘ten zeerste af’. Hij vindt dat demonstreren moet gebeuren binnen de grenzen van de wet. “Geweld gebruiken of intimidatie hoort daar niet bij, dus ook het gebruik van boterzuur niet. Het jaagt mensen angst aan en tast de openbare veiligheid aan. Ik sta dan ook achter burgemeesters en het lokaal gezag die deze demonstraties verbieden.”

Maar over de laffe burgemeesters van Eindhoven en Gouda die het extreemlinkse antisemitische Extinction Rebellion juist tegemoetkomen en wilden laten begaan met hun boterzuuraanslagen (die toen het XR te heet onder de voeten werd, ineens een 1 aprilgrap heetten), schrijft Van Weel: “Het is een lokale aangelegenheid en de burgemeester legt daarover verantwoording af aan de gemeenteraad. Het is dan ook niet aan mij om in deze beoordeling te treden of om daarop vooruit te lopen.”

Een kabinet vol stempel- en baantjesmachines

Over 20 jaar worden de notulen van de ministerraad van afgelopen vrijdag in de Tuinzaal van het Catshuis openbaar. Wellicht valt dan te lezen of er nog discussie was over agendapunt 5.b. of dat men het hield bij de formulering in de uiteindelijke Besluitenlijst: “De raad stemt in met de benoeming van F. Sahla." Pikant: het voormalig D66 Kamerlid werd benoemd voor de vacante positie van raadslid binnen de Nederlandse Sportraad op voordracht van minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en tevens vicepremier Fleur Agema (PVV).

Agema zal ongetwijfeld verrast zijn geweest toen Fonda Sahla enkele weken terug in haar loodgieterstas vol te ondertekenen ministersstukken opdook. Want die naam kende ze. Als Kamerlid kruiste ze vaak de degens met de D66’ster in de plenaire zaal (foto hierboven is uit een debat over de ouderenzorg in september 2023, Agema linksonder) en op dat dekselse Twitter natuurlijk. Dat haar zuster Soumaya een veroordeelde terrorist van de Hofstadgroep is valt de D66’ster niet aan te rekenen, vond Geert Wilders ook toen hij dat ontdekte. Zijn terechte ongenoegen destijds was dat niemand hem over die familieband had ingelicht. Het moet schrikken zijn om opeens te horen dat je je werkplek deelt met de zuster van iemand die lid was van een terreurorganisatie die jou als doelwit had, nietwaar.

Sahla het oud-Kamerlid is qua sport en bewegen vooral bekend van haar inzet voor het zwemmen in Duracellkonijnkostuum, naargeestige pleidooien voor de hoofddoek op haar inmiddels verwijderde Twitteraccount en het succesvol neerslaan van het verzet binnen D66 tegen het politiekopvod. Inmiddels leidt ze een door haarzelf opgerichte stichting voor inclusieve zorg in een stelsel dat ze naar eigen zeggen te blank vindt, schrijft ze hier en daar een column zoals in Gülenkrant De Kanttekening en zo vult haar CV zich met verschillende klusjes zoals gebruikelijk bij oud-Kamerleden die een weg zoeken richting bestuurlijke arbeidsmarkt.